Category: Κειμενα

Προκήρυξη και κάλεσμα του Αυτόνομου Σχήματος Πολυτεχνικής Ξάνθης σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 6 διωκόμενους αγωνιστές την Τρίτη 24 Γενάρη στις 9:00 στα δικαστήρια της Κομοτηνής. Μπορείς την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

Αλληλεγγύη στους 6 αγωνιστές που διώκονται για τη συνδικαλιστική και αντιφασιστική τους δράση μέσα στις σχόλες

Έχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια από τη μήνυση σε 6 αγωνιστές φοιτητές από το τσιράκι και ομοϊδεάτη του φασίστα καθηγητή Γεώργιου Παύλου. Την άνοιξη του 2016 ξέσπασε ένας αγώνας στο τμήμα ΗΜΜΥ ενάντια στον καθηγητή Γεώργιο Παύλο, ο οποίος προέβαινε σε διάφορες πράξεις καθηγητικής αυθαιρεσίας όπως υποτιμητική αντιμετώπιση φοιτητών, μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές κ.α. Ο εν λόγω καθηγητής ήταν (και είναι) φορέας εθνικιστικών, ομοφοβικών και ρατσιστικών απόψεων και δεν δίσταζε να τις κάνει γνωστές κατά τη διάρκεια των διαλέξεων. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να δημιουργηθεί γύρω του ένας κύκλος τσιρακιών φοιτητών ομοϊδεατών του, στους οποίους έκανε κατήχηση στα «φιλοσοφικά εργαστήρια» που έστηνε.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα εμφανίστηκαν σε στοχευμένα σημεία (πχ. σε αφίσα της συνέλευσης ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία και στον καθηγητή Παύλο) σβάστικες και συνθήματα όπως «Ζήτω η 21η Απρίλη» και «Μόνο Χρυσή Αυγή ρε» ενώ σε προγραμματισμένη και ανακοινωμένη παράσταση διαμαρτυρίας με θέμα τον Γ.Παύλο στη συνεδρίαση των καθηγητών του τμήματος ΗΜΜΥ, οι φοιτητές/τσιρακια του Παύλου κάλεσαν σε αντισυγκέντρωση με σκοπό να υπερασπιστούν τον καθηγητή. Με αυτόν τον τρόπο ανέλαβαν στην ουσία καθαρά αντιδραστική και φιλοφασιστική δράση με κίνδυνο να συσπειρώσουν γύρω τους και άλλους αντιδραστικούς φοιτητές, που επικροτούν την εντατικοποίηση των σπουδών σε ένα «καθαρό» από πολιτικές απόψεις και συλλογικότητες πανεπιστήμιο και εναντιώνονται σε κάθε αγωνιστική κίνηση που μπορεί να τους «χαλά το μάθημα». Ας αναλογιστεί κανείς την επικινδυνότητα της ύπαρξης ενός τέτοιου πυρήνα εντός των σχολών και τις επιπτώσεις του στην προσπάθεια διεξαγωγής αγώνων όπως στον αγώνα για τη λέσχη/σίτιση και σ’ αυτόν για τη μη μεταφορά της αρχιτεκτονικής ή στις κίνησεις των φοιτητών για ελεύθερες μεταφορές.

Για τους παραπάνω λόγους έγινε προσπάθεια να φιμωθεί η φασίζουσα ρητορεία εντός των χώρων του πανεπιστημίου με διάφορες αντιφασιστικές δράσεις, που είχαν ως στόχο να καταδειχτούν οι φυσικοί φορείς του φασισμού στη σχολή και να γίνει ξεκάθαρο ότι δε θα γίνεται ανεκτή και δε θα μένει αναπάντητη καμιά φασιστική πρόκληση. Είναι προφανές ότι τα άτομα που κατηγορούνται επιλέχθηκαν απολύτως στοχευμένα με μοναδικό κριτήριο τη δημόσια συνδικαλιστική και αντιφασιστική τους δράση από τον Παύλο και τους συν αυτώ παρατρεχάμενους φοιτητές με σκοπό να κατασταλούν οι αγωνιστικές φωνές.

Την Τρίτη 24/1/23 στις 9:00 καλούνται να απολογηθούν οι 6 διωκόμενοι αγωνιστές στα Δικαστήρια της Κομοτηνής. Δε θα αφήσουμε κανένα μόνο του στην καταστολή. Δε θα κάνουμε τη χάρη σε κράτος και φασίστες να πάψουμε να αγωνιζόμαστε για τις ανάγκες μας και για αυτά που μας ανήκουν. Κάθε κίνηση καταστολής θα μας βρίσκει απέναντι τους ακόμα πιο ενωμένους, ακόμα πιο αποφασισμένους, ακόμα πιο σίγουρους για το δίκαιο του αγώνα. Στους άνεμους που σπέρνετε θα θερίζετε θύελλες.

Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΓΕΝΝΑ

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗ ΣΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Προκήρυξη και κάλεσμα του Αυτόνομου Σχήματος Πολυτεχνικής Ξάνθης στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη. Μπορείς την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Οι εξεγέρσεις του χθες να γίνουν οι ανατροπές του σήμερα

Έχουν περάσει δεκατέσσερα χρόνια από τον Δεκέμβρη του ‘08, την εν ψυχρώ κρατική δολοφονία του 15άχρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, από τον μπάτσο Κορκονέα. Τότε, που το οπλισμένο χέρι του κράτους, έχοντας όλη την εξουσία που του παρέχεται, σημάδεψε και δολοφόνησε ξανά, επιτελώντας το ρόλο του: Την άσκηση του μονοπωλίου της κρατικής βίας για τη διαιώνιση της υπάρχουσας κοινωνικής και ταξικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά το Δεκέμβρη του ‘08, τότε που αυθόρμητα χιλιάδες καταπιεσμένων από όλη την επικράτεια, που ζούσαν όλα αυτά τα χρόνια τη βία στο πετσί τους, βγήκαν στους δρόμους, για πάνω από ένα μήνα, σε ένα ξέσπασμα ταξικής αντιβίας, με διαδηλώσεις, απεργίες και σκληρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, με εμπρησμούς και επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και τράπεζες, καταλήψεις σε κρατικά κτήρια και εκπαιδευτικά ιδρύματα, παρεμβάσεις, απαλλοτριώσεις σε super market, δημιουργήθηκαν κινηματικές δομές, συγκροτήθηκαν συνελεύσεις και συντονιστικά, παίρνοντας έτσι, μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας, μέσα σε ένα σύστημα, που δεν μας αφήνει χώρο ούτε να αναπνεύσουμε.

Για αυτό και, δεκατέσσερα χρόνια μετά, η 6η Δεκέμβρη, δεν είναι για μας απλά μία μέρα επέτειος ή “μνημόσυνο”, για ακόμα έναν από τους νεκρούς μας από το κράτος. Αλλά είναι η υπενθύμιση, ότι όταν καταλάβουμε ότι έχουμε τη δύναμη, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Ότι καμία εξουσία δεν είναι άτρωτη. Και αυτό καλούμαστε να κάνουμε σήμερα, απέναντι στα δικά μας επίδικα. Απέναντι σε μια εξουσία που συνεχίζει να δολοφονεί μέσα στις πόλεις και στα σύνορα, να υποτιμά ολοένα και πιο πολύ τις ζωές μας και να οχυρώνεται, με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, απέναντι σε όποια/ον τολμά να σηκώσει κεφάλι.

Σήμερα, έπειτα και την αθώωση και συγκάλυψη των ένστολων καθαρμάτων που συμμετείχαν στο βιασμό της 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας, το κράτος συνεχίζει να δολοφονεί, από τις δολοφονημένες μετανάστριες στα σύνορα και στο Αιγαίο, τον αγωνιστή Βασίλη Μάγγο στο Βόλο, τον 18χρονο ρομά Νίκο Σαμπάνη στο Πέραμα, με την εξόντωση πολιτικών κρατουμένων, τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα, με όσους “περισσεύουν” από το σύστημα δημόσιας υγείας.

Οι σεξιστικές επιθέσεις, οι ξυλοδαρμοί και οι δολοφονίες, ο ρατσισμός, η ομοφοβία και η τρανσφοβία της αστυνομίας όμως, δεν είναι απλώς «παρατυπίες», αλλά πρακτικές επιβολής και αναπαραγωγής της πατριαρχικής ρατσιστικής καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων. Η ενδυνάμωση του αστυνομικού μηχανισμού αποτελεί μονόδρομο για το αστικό κράτος ώστε να οχυρώσει την εξουσία του πάνω μας.

Η παρουσία της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο έρχεται να καταστείλει τις κοινότητες αγώνα και εντός των σχολών. Να περιφρουρήσει την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Δηλαδή την ευθυγράμμιση των πανεπιστημίων με τις ανάγκες του κεφαλαίου, τις διαγραφές στα ν+ν/2 χρόνια, την ελεγχόμενη είσοδο, την ελάχιστη βάση εισαγωγής, τη σύνδεση της αξιολόγησης με την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων καθώς και τα πειθαρχικά συμβούλια, την ανεμπόδιστη λειτουργία της δολοφονικής συνεργασίας μεταξύ πανεπιστημίων και στρατού.

Την  εξελισσόμενη επίθεση του κράτους στις σπουδές τη βιώνουμε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο σε επίπεδο εγκαταστάσεων, και υποδομών για τη σίτιση, τη στέγαση και τη εκπαίδευση μας. Τα προβλήματα σίτισης, στέγασης, μεταφορών, υποδομών και εγκαταστάσεων που είναι τόσο έντονα και στην πόλη μας δεν λύνονται με απάθεια ή ανάθεση, αλλά με άμεση δραστική και συλλογική αντίσταση στις πολιτικές που τα προκαλούν

Εντατικοποιούν την καθημερινότητα και την ζωή μας, ώστε να μην περισσεύει χρόνος για οποιαδήποτε άλλη πολιτική/πολιτιστική/κοινωνική δραστηριότητα, διαμορφώνοντας έτσι ένα φοιτητικό υποκείμενο πειθαρχημένο και πειθήνιο έτοιμο να απορροφηθεί από τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, ενώ όσοι δεν καταφέρνουμε να ανταπεξέλθουμε πετιόμαστε εκτός.

Οι κατασταλτικές επιδρομές και εντός των πανεπιστημιακών χώρων δεν έχουν τελειωμό. Ξεκινούν από την εκκένωση του στεκιού στο Βιολογικό και καταλήγουν στη συνεχή παρουσία των ΜΑΤ και των ασφαλιτών, τις δολοφονικές επιθέσεις με την βολίδα κρότου λάμψης που έριξαν σε ευθεία βολή στο πρόσωπο φοιτητή, τη ρίψη χημικών στη συναυλία του Θ. Παπακωνσταντίνου στο ΑΠΘ, και την πολιορκία και τον εγκλωβισμό εκατοντάδων ατόμων μέσα στο Α.Π.Θ. τους οποίους επίσης έπνιξαν με χημικά, την 17η Νοέμβρη.

Όταν χτυπάνε το κίνημα το κάνουν για να είμαστε όλοι ακόμα πιο αδύναμοι την επόμενη φορά που θα προσπαθήσουμε να διεκδικήσουμε κάτι από αυτά που μας κλέβουν. Όταν χτυπάνε το άσυλο και τις καταλήψεις, όπως με τις πρόσφατες εκκενώσεις της Κατάληψης του Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη, των Προσφυγικών στην Αθήνα, της Κατάληψης Ντουγρού στη Λάρισα, της Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη, χτυπάνε τις δομές του αγώνα, τα εργαλεία που είναι πάντα στη διάθεση όσων κάνουν το βήμα να κατέβουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τις ζωές τους.

Μέσα σε ένα πλαίσιο ασφυκτικό, με τη βία της φτώχειας και της ανασφάλειας. Με τα νοίκια να έχουν πάει στο θεό και τους μισθούς να είναι ψίχουλα. Τα ωράρια που έχουν γίνει λάστιχο και τις εργοδοτικές καφρίλες να έχουν γίνει κανόνας. Τη βία μιας βαθιά πατριαρχικής κοινωνίας, τα νέα για μια ακόμα γυναικοκτονία και άλλα τόσα περιστατικά έμφυλης βίας. Με το άγχος να μην ξέρεις πως θα βγει ο μήνας και αν θα σε πετάξουν έξω από το σπίτι σου. Την αγωνία για το πως θα τελειώσεις τη σχολή και τη μεγαλύτερη αγωνία με το που πάρεις το χαρτί, το μόνιμο φλερτ με την κατάθλιψη που δε χωρέσαμε ποτέ μέσα στις κοινωνικές νόρμες που μας επιβάλλουν και όλα αυτά, κάτω από την επιβολή του φόβου και της εξατομίκευσης.

Αυτή είναι η βία που ζούμε καθημερινά. Ενάντια σε αυτή τη βία εξεγερθήκαμε δεκατέσσερα χρόνια πριν. Για αυτό αγωνιζόμαστε κόντρα στην παραίτηση, για να βάλουμε φρένο στη διάχυση του φόβου στο κοινωνικό σώμα. Για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Οπλισμένοι με τη συλλογική μας μνήμη και δύναμη ενάντια στην παραίτηση, με την αλληλεγγύη ενάντια στον φιλοτομαρισμό, να πάρουμε πίσω όσα μας αναλογούν. Με οργάνωση και ανυποχώρητο αγώνα. Με συμμετοχή σε ανοιχτές-οριζόντιες διαδικασίες και πρωτοβουλίες αγώνα, σε Γενικές συνελεύσεις, να συλλογικοποιήσουμε και να οργανώσουμε από κοινού και από τα κάτω την αντεπίθεση.

Τίποτα δε μας χαρίστηκε, όλα κερδήθηκαν μέσα από μαζικούς-συλλογικούς αγώνες.

ΠΟΡΕΙΑ | ΤΡΙΤΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, 18:00 | ΠΡΟΚΑΤ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ, Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ, ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΚΥΛΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ – ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ – ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ/Α

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Προκήρυξη και κάλεσμα του Αυτόνομου Σχήματος Πολυτεχνικής Ξάνθης για την κινητοποίηση στις 22/01/22, πανελλαδικής μέρας για την υγεία. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της εγκληματικής διαχείρισης. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Σχεδόν δύο χρόνια μετά την έλευση της πανδημίας covid-19 στη χώρα, ύστερα από την εφαρμογή σωρείας αντικοινωνικών νομοθετημάτων, αυταρχικών αλλά και αντιεπιστημονικών μέτρων στο όνομα της ανάσχεση της πανδημίας, καλούμαστε για άλλη μια φορά να επωμιστούμε το βάρος των συνεπειών της εγκληματικής, για τη βάση και την κοινωνική πλειοψηφία, διαχείρισης της πανδημίας από το κράτος. Μιας διαχείρισης που από την πρώτη κιόλας μέρας εργαλειοποίησε την πανδημία προκειμένου να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή και τη μέγιστη κερδοφορίας της ντόπιας, και μη, οικονομικής ελίτ πάνω στις πλάτες μας, να διευρύνει την εκμετάλλευση υποτιμώντας περαιτέρω την εργασιακές σχέσεις, να ισχυροποιήσει, τέλος, το κράτος και τους μηχανισμούς του, με την επιβολή του φόβου στο κοινωνικό σώμα, την αστυνομοκρατία και τη γιγάντωση των κατασταλτικών μηχανισμών.

Την τελευταία περίοδο, ενώ οι νοσούντες πολλαπλασιάζονται, οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τους 22.000, και ενώ τα νοσοκομεία είναι υπερπλήρη, με διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ, με όποια νοσεί βαριά να περιμένει στη λίστα αναμονής για ένα κρεβάτι, το κράτος εμμένει στο δόγμα της “ατομικής ευθύνης”. Αναζητά έτσι έναν άλλο αποδιοπομπαίο τράγο να βαφτίσει υπεύθυνο για την κατάσταση της υγειονομικής κρίσης. “Φταίνε οι νέοι στις πλατείες”, “ο κόσμος που αντιδρά και διαδηλώνει”, “πανδημία ανεμβολίαστων” μας επισήμαναν ενάμιση χρόνο τώρα τα μμε αναπαράγοντας το κυβερνητικό αφήγημα, επιχειρώντας να διαιρέσουν τη κοινωνική βάση και να αποπροσανατολίσουν, δίνοντας, παράλληλα, τροφή στον ανορθολογισμό των αντιεμβολιαστών και στο σκοτάδι της εθνικιστικής προπαγάνδας. Δεν έχει προχωρήσει στην παραμικρή αποσυμφόρηση των μέσω μαζικής μεταφοράς και σε μέτρα αποσυμφόρησης των μαζικών χώρων εργασίας όπου και συνωστίζεται με κίνδυνο ο κόσμος της εργασίας για το μεροκάματο καθημερινά. Στην επαρκή ιχνηλάτηση με την παροχή δωρεάν και έγκυρων pcr διαγνωστικών τεστ, που σήμερα είναι πανάκριβα και επομένως δυσπρόσιτα. Δεν έχει προχωρήσει στην παραμικρή ενίσχυση του ΕΣΥ, με μόνιμο προσωπικό, κλίνες ΜΕΘ, ιατροφαρμακευτικό και υγειονομικό υλικό, αντίθετα το υποβαθμίζει περαιτέρω.

Ύστερα από εξαγγελίες του φασίστα Πλεύρη, μια σειρά από περιφερειακά κέντρα υγείας, συρρικνώνονται ή συγχωνεύονται και κλείνουν, όπως είδαμε να συμβαίνει την προηγούμενη περίοδο στην περιοχή μας, στο Κέντρο Υγείας Αβδήρων. Όπως συμβαίνει τώρα στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης όπου μετατρέπεται σε εμβολιαστικό κέντρο, σε περίοδο υψηλής ανάγκης για νοσοκομειακή περίθαλψη, και όταν οι υγειονομικοί απάντησαν με κινητοποίηση, η κρατική διαχείριση, αφού σταμάτησε το ξεδιάντροπο χειροκρότημα στα μπαλκόνια, απάντησε με ματ.

Επιπλέον, η μείωση της καραντίνας για όσους νοσούν από τις δέκα στις πέντε μέρες, υπογραμμίζει πως μόνο μέλημα του κράτους είναι η απρόσκοπτη συνέχεια της καπιταλιστικής λειτουργίας και να μην στερηθούν τα αφεντικά, από τις αναρρωτικές άδειες, ούτε σεντ της υπεραξίας που παράγουν οι εργαζόμενοι. Έτσι μετά τις πέντε μέρες, ακόμα και αν έχεις θετικό τεστ και συμπτώματα νόησης (εκτός υψηλού πυρετού), καλείσαι να επιστρέψεις στη δουλειά.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, τα πανεπιστήμια άνοιξαν χωρίς κανένα ουσιαστικό πλαίσιο υγειονομικής προστασίας. Τα δρομολόγια λιγοστά, τα λεωφορεία και οι αίθουσες υπερπλήρης, τα τεστ και τα μέσα προστασίας από τις τσέπες μας. Παράλληλα εγκυμονεί ο κίνδυνος του αποκλεισμού όσων έχουν έλθει σε επαφή με κάποιον που νοσεί, των ευπαθών ομάδων αλλά και όσων αδυνατούν να πληρώνουν τα τεστ.

Και εδώ να το ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά: Δεν αποτελεί λύση η απομάκρυνση των φοιτητριών από τους φυσικούς τους χώρους με την εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης. Ένα μέτρο που λειτούργησε καταλυτικά στην απονέκρωση την πανεπιστημίων και όξυνε περαιτέρω του ταξικούς διαχωρισμούς, αφού μετακύλησε επιπλέον το κόστος φοίτησης στις πλάτες μας. Ακόμα, χρησιμοποιείται από το κράτος και τις αρχές σαν εργαλείο για την καταστολή της αντίστασης των μαθητικών και φοιτητικών αγώνων.

Ακόμα, το barcode/face control στην είσοδο δεν αποτελεί μέτρο προστασίας αλλά μέτρο επιτήρησης και καταστολής που έχει διαχρονική θέση στην ατζέντα των εκάστοτε κυβερνήσεων, ώστε να ελέγχεται και να απαγορεύεται η είσοδος σε όσους θεωρούν ότι δεν έχουν θέση στις σχολές, και να καταγράφεται κάθε μας κίνηση μέσα στους χώρους που ζούμε, κοινωνικοποιούμαστε και πολιτικοποιούμαστε. Στο ίδιο πλαίσιο, το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε την τοποθέτηση τουρνικέ σε 4 κεντρικά πανεπιστήμια. Ακόμα, ξεκίνησε στην Κομοτηνή η εκπαίδευση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ), με στόχο την τοποθέτηση της στις σχολές μέσα στην Άνοιξη, θέτοντας έτσι σε εφαρμογή τις διατάξεις του πρόσφατου αντιεκπαιδευτικού νόμου 4777. Οι κινήσεις αυτές από την μεριά του κράτους εντάσσονται στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που στοχεύει από την μία στο χτύπημα των αγώνων εντός των σχολών και την επιβολή της απονέκρωσης από κάθε μορφή αντίστασης, για ένα πανεπιστήμιο που θα παράγει πειθαρχημένους και πειθήνιους εργαζόμενους, γνώση και έρευνα για τις επιχειρήσεις, το στρατό και τα πολεμοκάπηλα σχέδια της ντόπιας αστικής τάξης, ευθυγραμμισμένο πλήρως με τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Γι’ ‘αυτό και η εκκένωση της κατάληψης “Στέκι στο Βιολογικό” στο ΑΠΘ. Για αυτό και οι επανειλημμένες επιχειρήσεις των μπάτσων μέσα στις σχολές, με τελευταία αυτή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, όπου την ίδια ώρα που καθηγητής εν ενεργεία, με κυβερνητικούς τίτλους, κατηγορείται για συμμετοχή σε κύκλωμα τοκογλυφίας και παιδεραστίας, οι πρυτανικές αρχές στέλνουν τα ΟΠΚΕ να συλλάβουν φοιτητές που οικειοποιήθηκαν ένα χώρο του πανεπιστημίου.

Είναι πλέον ξεκάθαρο: το κράτος χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, επιχειρεί να επιβάλλει αναίμακτα την εφαρμογή αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων που είχε στην ατζέντα του, σε κάθε κοινωνικό-πολιτικό πεδίο. Να νομιμοποιήσει τα γιγάντια εξοπλιστικά για τους μπάτσους και το στρατό ώστε να καταστείλουν την κάθε μας αντίδραση. Να θρέψει το εθνικιστικό δηλητήριο με φιέστες για τα υπέρογκα ποσά που δαπανά στα εξοπλιστικά – όπλα στον διακρατικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων – έναντι των τεράστιων κοινωνικών αναγκών.

Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της εγκληματικής διαχείρισης. Τα αιτήματα των φοιτητριών/φοιτητών είναι αυτά που διαμορφώνουν το υγειονομικό πλαίσιο για την ασφαλή επιστροφή στις ακαδημαϊκές αίθουσες. Με αποσυμφόρηση των αιθουσών και των λεωφορείων, με αύξηση των δρομολογίων και συχνά και δωρεάν τεστ. Με προσλήψεις στο προσωπικό καθαριότητας και παροχή υγειονομικού υλικού. Με επαναληπτική εξέταση για όποιον νοσεί ώστε να μην υπάρξει κανένας αποκλεισμός. Γιατί εμείς, οι από τα κάτω, είμαστε οι καθόλα αρμόδιοι να γνωρίζουμε και να διεκδικούμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Όπως το κάνουν οι υγειονομικοί όλη αυτή την περίοδο μέσα από τα σωματεία και τα συλλογικά τους όργανα. Όπως το κάνουν οι εργαζόμενοι με τους τελευταίους ελπιδοφόρους αγώνες τους στην e-food, στα πετρέλαια Καβάλας και στην Cosco, στο λιμάνι του Πειραιά.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση, στη φτώχεια και την ακρίβεια, την ανεργία και την ανασφάλεια, το χτύπημα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, τη πανδημία που επελαύνει ανενόχλητη, καλούμαστε να σηκώσουμε και πάλι το γάντι. Να οργανωθούμε στους χώρους που δρούμε/ζούμε/σπουδάζουμε/εργαζόμαστε και να οργανώσουμε την ταξική αντεπίθεση. Με συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις, σε ανοιχτές-οριζόντιες διαδικασίες, σε πρωτοβουλίες αγώνα, να συλλογικοποιήσουμε και να στήσουμε από κοινού και από τα κάτω τις αντιστάσεις μας. Γιατί η μόνη ελπίδα είναι η συλλογική μας δύναμη, μέσω της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και του μαζικού και ανυποχώρητου αγώνα.

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΑΜΕΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ PCR ΤΕΣΤ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗ/ΤΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ

ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟΥΡΝΙΚΕ ΚΑΙ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ