Νόμος Γαβρόγλου
Η μεταλυκειακή εκπαίδευση στην υπηρεσία του Κεφαλαίου
Η κυβέρνηση Σύριζα-Αν.ελ. έχει ήδη φορτώσει το λαό με δύο επιπλέον μνημόνια, δεκάδες αντιλαϊκούς νόμους, ματωμένα πλεονάσματα και δεσμεύσεις μέχρι το 2060. Ο νόμος Γαβρόγλου αποτελεί ένα ακόμη στιγμιότυπο αυτής της ταξικής επίθεσης εναντίου του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας των λαϊκών στρωμάτων. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον η κυβέρνηση επέλεξε να τον «περάσει» μες στο κατακαλόκαιρο, όταν οι φοιτητές αδυνατούσαν να αντιδράσουν άμεσα και να κινητοποιηθούν συλλογικά.
Ο συγκεκριμένος νόμος καθιστά ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση εφαρμόζει -για ακόμα μία φορά- τις επιταγές των ντόπιων και ξένων αφεντικών, καθώς εξυπηρετεί τις κατευθύνσεις του ΣΕΒ, της ΕΕ (που αποτυπώνονται στις θέσεις της Μπολόνια) και του ΟΟΣΑ.
Πιο συγκεκριμένα:
- Επεκτείνονται οι ρυθμίσεις του ν. Διαμαντοπούλου και προωθούνται νέες μορφές δια βίου μάθησης.
- Συνεχίζεται να εξαρτάται η επιβίωση και η λειτουργία των ΑΕΙ και ΑΤΕΙ από την πώληση προγραμμάτων με τέλη ή δίδακτρα καθώς και από το άνοιγμα νέων πεδίων δράσης (προγράμματα δια βίου μάθησης κ.α.)
- Τα πενταετή προγράμματα σπουδών αναγνωρίζονται ως master, όμως χωρίς να παρέχεται καμία εξασφάλιση στην εργασιακή ζούγκλα.
- Θεσμοθετούνται οι 3 κύκλοι σπουδών, τα μονοετή και διετή προγράμματα σπουδών, τα προγράμματα κατάρτισης/ δια βίου εκμετάλλευσης. Δηλαδή πτυχία πολλών ταχυτήτων προορισμένα για τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων ως εισιτήρια για την ανεργία και την επανακατάρτιση.
- Θεσμοθετούνται επίσημα τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά.
- Ενισχυεται η παρουσία των επιχειρήσεων και των στελεχών τους στα ιδρύματα. Θεσμοθετούνται τα «Ακαδημαϊκά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας» στα οποία συμμετέχει εκπρόσωπος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου. Οι «Ειδικοί Λογαριασμοί Κονδυλίων Έρευνας», που τροφοδοτούνται από οποιαδήποτε πηγή και προορίζονται για οποιαδήποτε ερευνητική, εκπαιδευτική, επιμορφωτική, αναπτυξιακή κ.α. δραστηριότητα, αποκτούν πιο βασικό και κυρίαρχο ρόλο και συνδέονται με τον «Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους»
Κι όλα αυτά, ενώ τα αποθεματικά των πανεπιστημίων γίνονται βορά στις «δημοσιονομικές δεσμεύσεις» της εξυπηρέτησης του χρέους (παλιά και νέα μνημόνια), διατηρείται η υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση και συνεχίζονται τα εμπόδια στις σπουδές των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.
Πέρα απ’ αυτά, ο Σύριζα -επιβεβαιώνοντας το ρεφορμιστικό του ρόλο ως η νέα σοσιαλδημοκρατία- προσπαθεί να αποπροσανατολίσει το φοιτητικό κίνημα επιδιώκοντας τη συναίνεση του. Ετσι εξηγείται η εισαγωγή δύο «κατ επίφαση» φιλολαϊκών άρθρων στον ν. Γαβρόγλου.
Το πρώτο αναφέρεται στην ψευδεπίγραφη επαναφορά τού ασύλου, στο οποίο οι κατασταλτικές δυνάμεις μπορούν να παρεμβαίνουν/ σουλατσάρουν ακόμη και σε περίπτωση πλημμελήματος (π.χ. αφισοκόλληση, σπρέυ κ.α.). Το δεύτερο θεσμοθετεί τη συνδιοίκηση, δηλαδή τη συμμετοχή των φοιτητών στα διοικητικά όργανα. Εξασφαλίζοντας, όμως, ότι η συμβολή τους θα είναι αμελητέα στον καθορισμό των αποφάσεων. Ουσιαστικά πρόκειται για την προσπάθεια εγκαθίδρυσης τού ρεφορμισμού μέσα στα πανεπιστήμια.
Κλείνοντας, το Κεφάλαιο αντιμετωπίζει την επιστήμη σαν άμεση πηγή για τον πλουτισμό του και τη διαιώνισή του. Την χρησιμοποιεί για τον πόλεμο, για να αυξηθεί η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση και τελικά η αμάθεια.
ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ
ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΚΕΡΔΟΥΣ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΟΨΟΥΜΕ ΤΗΝ
ΑΦΑΙΜΑΞΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΧΕΔΙΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
11.2017